محمد ارشاد

حشمت‌غنی برادر رییس‌جمهور پیشین افغانستان اعلام کرد که طالبان خانۀ پدری آن‌ها را در ساحۀ دارالامان کابل غضب کرده است. او گفت که نیروهای طالبان علی‌رغم درخواست‌های پی‌هم، خانه آن‌ها را رها نکرده‌اند.

طالبان پس از به دست‌گرفتن قدرت، تقریباً خانۀ همۀ رهبران، مقامات پیشین و فعالان سیاسی را اشغال کرده‌اند.‌

خانۀ برخی رهبران سیاسی، به قرارگاه نظامی تبدیل‌شده و در خانۀ شماری از مقامات و رهبران، اعضای خانوادۀ طالبان جابجا گردیده‌اند.

خانۀ مارشال عبدالرشید دوستم در شیرپور کابل، به قرارگاه نظامی طالبان ازبیک‌تبار تبدیل شده بود. اما برخی منابع گفته‌اند که طالبان ازبیک‌تبار از خانۀ دوستم رانده شده و شماری از مقامات این گروه در آن جابجا گردیده‌اند.

خانۀ امرالله صالح معاون ریاست‌جمهوری در ساحۀ تایمنی نیز از سوی نیروهای طالبان اشغال شده است. در خانۀ مارشال فهیم در ساحۀ کارته پروان نیز نیروهای طالبان جابجا گردیده‌اند. خانه‌های اعضای پارلمان و قوماندانان جهادی نیز از سوی طالبان غضب شده است.

علاوه بر خانه و جایداد، اموال مقامات سابق نیز مصادره گردیده است. در این میان، خانه و جایداد دو سه تن از مقامات سیاسی همچنان محفوظ مانده است. طالبان خانه‌های حامد کرزی رییس‌جمهور پیشین و عبدالله عبدالله رییس اجرایی سابق را اشغال نکرده‌اند. این دو مقام سابق در ساحۀ چهارراه زنبق در جاده وزرات خارجه و  کارته پروان زندگی می‌کنند.  برخلاف دیگر مقامات، موترهای شخصی و تعقیبی آنان نیز گرفته نشده‌اند. آنان از معدود چهره‌هایی بوده‌اند که پس از برگشت طالبان به قدرت از کشور بیرون نشدند. تلاش حامد کرزی برای خروج از کشور ناموفق بود. طالبان مانع سفر وی به آلمان، روسیه و ایران شده‌اند. اما عبدالله عبدالله موفق شده است که دوبار به دیدار خانواده‌اش به دهلی نو برود.

مقامات سابق دولتی، ویلاهای قشنگ در مناطق مرکزی شهر کابل داشتند. وقتی به خانۀ شماری از مقامات می‌رفتید، گمان نمی‌کردید که چنین خانه‌ای در افغانستان باشد. مقامات دولتی، به لطف ۲۰ سال حضور نیروهای امریکایی و ناتو در افغانستان، به ثرورت و دارایی فروانی دست یافتند. آنان با وجود اینکه بخش کلان دارایی و ثرورت را در بیرون از کشور سرمایه‌گذاری کردند، در داخل نیز به وسعت خانه‌ها و جایدادهای‌شان افزودند و روی ساخت و دیکور و دیزاین اقامت‌گاه شان هزینۀ سنگین کردند.

 با فروپاشی دولت و برگشت طالبان، همه چیز به طالبان میراث ماند. برخی‌ها بدین باور هستند که انعطاف‌پذیری و سکوت برخی رهبران و چهره‌های سیاسی در بیرون از کشور، به‌خاطر حفظ جایدادها و دارایی‌های شان است که در کنترل طالبان قرار دارد.

علاوه بر این، قوماندانان سابق جهادی، صدها هزار جریب زمین را در کابل و ولایات غصب کرده‌اند. اکنون طالبان در حال رأی‌زنی هستند تا زمین‌ها را به دولت برگردانند.

غصب جایدادها و خانه‌های مقامات سابق، برای طالبان «غنیمت» جنگی حساب می‌شود. طالبان مقامات سابق را هم‌دست قوای اشغالگر می‌دانند و به طبع مصادرۀ دارایی و اموال آنان را کاری ثواب و درست می‌دانند. در دور پیشتر نیز طالبان خانه‌های مقامات سابق را تاراج کرده بودند. طوری‌که در منازعات چهل ساله بارها خانه‌های شهروندان کابل و دیگر ولایات دست به دست شده است. نیروهای بر سر قدرت در چهار دهه، زمین و جایداد اهل هنود و سیک را غصب کردند. طوری‌که اقلیت هندو و سیک تقریباً دیگر جایدادی در کابل ندارند. این اقلیت قومی و مذهبی بیشتر در ساحۀ کارته پروان و شهر کهنۀ کابل مستقر بودند. متأسفانه حتا درمسال و معبد آنان نیز غصب شده است. اقلیت هندو و سک به دلیل بی‌عدالتی و ستم تاریخی، مجبور به ترک افغانستان شده‌اند. از جمعیت صدها هزار نفری سیک و هندو، دیگر کسی در افغانستان نمانده است.