جناب دکتور ظریف یک دیپلمات پخته است. در راستای مسئولیتی که به عهده دارد، علم کافی و تجربه دیرسال دارد. افزون برآن، از نظر ویژگی‌های شخصیتی نیز، انسان خوش‌رو، خوش‌بیان و خون‌سرد است. زود عصبانی نمی‌شود. اگر بخواهیم در یک نگاه، کل مصاحبه را ارزیابی کنیم، به خوبی درمی‌یابیم که وزیر، قدرت مندتر و چالاک‌تر از آن بود که در «تور» خبرنگار گیر کند. دشواری کار برای جناب وزیر اما این‌جا بود که ایشان چاره ای نداشت جز تقلا برای پوشاندن نور سرکش و دامن‌گستر خورشید، با دو انگشت.

داستان فاطمیون، آفتابی‌تر از آن است که بتوان، سازمان‌دهی، نام‌نویسی، جذب، آموزش، تجهیز، استخدام و اعزام آن‌ها را در مقابل پول معین ماهانه، توسط جمهوری اسلامی ایران، صرفاً به حمایت از نیروهای داوطلب خودجوش و سرازیر شده، در جنگ سوریه فروکاست. فاطمیون سپر انسانی جمهوری اسلامی ایران برای دفع و زمین‌گیر ساختن داعش در ورای مرزهای آن کشور، برای جلوگیری از تهدیدات امنیت ملی کشور ایران بود/است.

این نوع سپرسازی از انسان به این دلیل ضد انسانی تلقی می‌شود که یک دولت برای صیانت از امنیت ملی اش، حق دارد فقط از شهروندان کشورش استفاده کند، نه از شهروندان کشورهای دیگر.

جناب آقای ظریف در قسمتی از مصاحبه اش فرموده است که کسی برای کشوری غیر از کشور خودش، در یک کشور ثالث به جنگ نمی‌رود. فرمایش جناب ایشان تا این‌جا درست است. فاطمیون برای کشور ایران در سوریه نرفته بودند. برای لقمه نان رفته بودند. عده‌ای از مهاجرین گرسنه‌ای که برای دریافت لقمه نانی جان می‌دهند و از سوی دیگر مدرک قانونی برای کار و اقامت را ندارند، سنگرهای سوریه را در بدل پول و دریافت اقامت خانواده، بر کار شاقه ساختمانی و خشت‌مالی در ایران و همزمان نگرانی از بردن به اردوگاه، ترجیح دادند.

از این جهت، آن گفته جناب آقای ظریف نیز از یک زاویه تا حدودی درست است که رفتن در سنگر برای آنان نوعی انتخاب بوده و کسی به اجبار آنان را از کارخانه‌های کارگری دست‌گیر و به جنگ اعزام نکرده است. نکته نادرست سخن آقای ظریف اما این است که می فرماید آن‌ها برای اعتقادات شان، برای جنگیدن با یک دشمن مشترک می‌رفتند. واقعیت این است که اعتقاد مذهبی و انگییزه سیاسی، یعنی جنگیدن با دشمن مشترک، در فرایند شکل گیری فاطمیون کمترین نقش را داشته است یا اصلاً نقشی نداشته است. همزمان واقعیت دیگر نیز این است که همه آن نیروها، در جریان آموزش‌های پیچیده نظامی و استخباراتی در کمپ‌های سپاه ایران، به نحوی مغزشویی شده اند.

در این اواخر حوادث و اتفاقاتی به وقوع پیوسته است که شدیداً نگران کننده است. از جمله حوادث بامیان. از سوی دیگر، واژه‌های کلیدی سخنان آقای ظریف و واژه‌های کلیدی سخنان برخی از مقامات دولت افغانستان در قسمت هزاره‌ها و شیعیان افغانستان اگر تحلیل محتوا و رمزگشایی شوند، بوی مشابهی را به مشام می رسانند و در یک مسیر راه باز می‌کنند. مستأصل‌سازی شیعیان از یکسو و به میدان کشاندن آنان به بهانه دفاع از خود از سوی دیگر.

پرسش اساسی این است که آیا بار دیگر کسانی در صدد اند که بعد از هراساندن کامل ستم‌دیده‌ترین‌های افغانستان، یکبار دیگر، به منظور اهداف سیاسی و استخباراتی، از آنان برای خودشان سپر انسانی بسازند؟ البته نباید فعلا پیش‌داوری کرد و بدبینانه به مسائل دید؛ اما برفرض اگر کسانی چنین خواب‌هایی دیده باشند، ضرورتا‌ً باید در مقابل آن ایستادگی صورت بگیرد تا بار دیگر و در سرزمین دیگر، از آن طبقه مردم ستم‌دیده، به مثابه ابزار استفاده صورت نگیرد؛ زیرا سیاست سپرسازی انسان برای انسان‌های دیگر، سیاست ضد انسانی است.