آمنه سحر نظامی

شگوفه احمدی، دانش‌جوی رشتۀ کمپوتر ساینس دانشگاه‌ کابل است. او پس از بسته‌شدن دانشگاه‌ها به روی دختران، از ادامۀ تحصیل بازمانده ‌است.

شگوفه در گفت‌وگو با کشورنیوز گفت: هربار به فضای مجازی سر می‌زنم به امید اینکه خبر بازگشایی مکاتب و دانشگاه‌ها را بخوانم. او می‌گوید فصل بهار در راه است و دلخوش برای شنیدن خبر بازگشایی مکاتب ‌و دانشگاه‌ها هستم و تصور آن روز برایم آنقدر شیرین است که از خوشحالی نمی‌خوابم. اما امروز با خواندن خبر شروع سمستر بهاری تنها برای دانشجویان پسر، چشمانم پُر از اشک شد و گلویم را بغض فشرد.

کوثر نظامی، دانش‌آموز صنف یازدهم است. وی می‌گوید تمام آرزویم درس و مشق‌ام است و بی‌صبرانه منتظر فراغت‌ام از مکتب‌ بودام؛ اما او امیدی برای رسیدن به این آرزو ندارد.

نادیه، یکی از دانش‌جویان دانشگاه هرات است. او گفت: «قرار بود در سال جدید تعلیمی، وزارت تحصیلات عالی با درنظر داشت شیوۀ جدید درسی دروازۀ دانشگاه‌ها را به روی دختران باز کند، اما وزارت تحصیلات عالی دربارۀ ادامۀ تحصیل دختران بی‌تفاوتی کرده و هیچ برنامۀ مشخصی را برای چگونگی ادامۀ تحصیل آنها روی‌دست نگرفته‌است و اکنون خبری از رفتن دختران به دانشگاه‌ها نیست.»

ناهید، دانش‌جوی دیگری است که پس از نشر خبر شروع سمستر بهاری، تنها برای دانشجویان پسر می‌گوید: «طالبان درب مکاتب و دانشگاه ها را باید به روی دختران نیز باز کند چون ما هم مانند مردان حق تحصیل داریم و این حق را اسلام به ما داده‌است.»

دختران/ زنان، خواستار باز شدن دروازۀ مکتب‌ها و دانشگاه‌ها در سال آموزشی جدید هستند. آنان تأکید می‌کنند که دین اسلام حق تحصیل را به زنان داده است و هیچ فردی نمی‌تواند این حق را از آنها بگیرد.

افزون بر زنان، مردان نیز از طالبان می‌خواهند که ممنوعیت آموزش بر دختران و زنان را لغو کنند.

سید علی، باشندۀ‌ کابل از بی‌برنامه‌گی طالبان دربارۀ بازگشایی دروازۀ مکتب‌ها و دانشگاه‌ها بر روی دختران انتقاد کرد. او می‌گوید: «طالبان فکر و اندیشه عقب ماندۀ ‌شان را می‌خواهند به زور بر مردم تحمیل کنند و برای آن توجیهاتی از آدرس دین برمیشمارند که اصلا صبغه دینی ندارند.»

روح‌الله، باشندۀ‌ شهر هرات می‌گوید: «طالبان همه چیز را به امر ثانی معطل کرده‌اند. آنها حضور دختران را در دانشگاه‌ها را نیز تا امر ثانی معطل کردند. امروز خبر شروع سمستر بهاری برای دانشجویان پسر اعلام شد اما هیچ خبری از اجازه یافتن دختران در دانشگاه‌ها نیست.»

یک استاد دانشگاه می‌گوید که محروم‌سازی زنان از فراگیری علم و دانش، فاجعه تاریخی است که پیامد منفی آن دامن‌گیر نسل آینده می‌شود، فقر و بیکاری را تشدید می‌کند و رشد و توسعه اقتصادی را با رکود رو‌به‌رو می‌سازد. منع زنان از تحصیل علم و دانش، هیچ توجیه اقتصادی، دینی و اخلاقی ندارد. بستن دروازه دانشگاه و مکاتب به روی زنان و دختران، ضربه‌ای جبران‌ناپذیر به سرمایه انسانی و رشد اقتصادی است.

سید حسین هاشمی، استاد دانشگاه افزود: «با به حاشیه کشیدن زنان هرگز شاهد یک افغانستان مترقی نخواهیم بود.»

پس از سقوط کابل (۲۴ اسد ۱۴۰۰) و به قدرت رسیدن طالبان، این گروه دستور داد که دروازۀ مکتب‌های دخترانه به روی دختران بالاتر از صنف ششم بسته شود. هم‌چنین در ۳۰ قوس سال جاری، دختران از رفتن به دانشگاه‌ها و مؤسسه‌های تحصیلات عالی نیز منع شدند.

با آن‌که شمار زیادی از کشورها، به ویژه کشورهای اسلامی و شورای علمای جهان در این مورد واکنش شدید نشان داده تا طالبان در تصمیم‌شان تجدید نظر کرده و مسیر علم و دانش را به روی زنان بازگشایی کند؛ اما تا اکنون طالبان به هیچ یک از این خواست‌ها توجه نکردند.