منبع(The New York Time

گروه طالبان حتی در حالی که حکومت خشن و دیکتاتوری خویش را در افغانستان دوباره برقرار کرده اند، وعده میانه روی و اعتدال را داده بودند. اکنون، افشای اینکه طالبان به رهبر القاعده پناه داده اند، احتمالاً حمایت وضع تحریم ها را تشدید خواهد کرد.
ساعاتی پس از حمله هواپیمای بدون سرنشین آمریکایی در مرکز شهر کابل که در آن رهبر القاعده کشته شد، نیروهای امنیتی طالبان برای مسدود نمودن مکان مورد حمله هجوم آوردند.

موانع های سبز رنگ روی پنجره های تخریب شده پرتاپ شده بود، پست‌های بازرسی ایجاد شده و مغازه‌ها تعطیل شدند. اما کتمان خساراتی که به دولت نوپا طالبان وارد شده و در ضمن تلاش نمودند تا تحت تعقیب ترین تروریست جهان را از چشمان دولت آمریکا پنهان نگاه بدارد، موفق نگردیدند.
حمله بامداد یکشنبه و افشای این که طالبان به یکی از طراحان اصلی حملات تروریستی 11 سپتامبر 2001 در قلب پایتخت افغانستان پناه داده اند، نقطه عطفی برای دولت جدید این گروه بوده است.
این نکته بر واقعیت حکومت آنها تأکید میدارد: طالبان از اولین رژیم خود در دهه 1990، زمانی که سیاست های افراطی اتخاذ نمودن و رابطه مستحکم با القاعده اتخاذ نمودن، به یک کشور منفور تبدیل شدند و اساساً اصلاحات اساسی در رویکر طالبان دیده نمی شود.

انتقام از القاعده و متحدانش که طالبان به این گروه تروریستی پناه داده بودند، ایالات متحده را به حمله به افغانستان در سال 2001 سوق داد، آغاز جنگ دو دهه ای که این کشور را ویران کرد.
اکنون، به نظر می‌رسد که طالبان بار دیگر در همان مسیر گام برمی‌دارد و این انتقاد را برانگیخته که دولت آنها هرگز نباید در سطح بین‌المللی به رسمیت شناخته شود. پرسش‌هایی در مورد اینکه آیا دوره جدیدی از حملات هوایی ایالات متحده در افغانستان آغاز شده است یا خیر، سبب شده است.

بیانیه ای از سوی طالبان بدون اشاره به قتل الظواهری یا القاعده، حمله هوایی آمریکا را محکوم کرد.
ذبیح الله مجاهد، سخنگوی دولت طالبان گفت: “این اقدام علیه منافع افغانستان و منطقه است. تکرار چنین اقداماتی به فرصت‌های موجود آسیب می‌زند”.
از زمان به دست گرفتن قدرت توسط طالبان، این گروه وعده داده بود که میانه‌رو و معتدل باشد، زیرا به دنبال شناسایی بین‌المللی و کمک دیپلمات‌های غربی در خارج از کشور است، حتی در حالی که به عقاید ایدئولوژیک تندرو خود در داخل کشور وفادار مانده است.
در ماه‌های اخیر، دولت طالبان به طور فزاینده‌ای سیاست‌های ظالمانه از جمله محدود کردن حقوق زنان برای سفر و کار را اعمال کرده است. از تعهد اولیه خویش مبنی بر اجازه دادن به دختران برای تحصیل در مکاتب، سرپیچی کرده است.
این اقدامات به طور فزاینده ای نگرش های بین المللی را علیه دولت طالبان تغییر داده و باعث حذف میلیون ها دالر کمک خارجی برای کشور شده و بحران اقتصادی وخیم آن را بدتر کرده است. اکنون، حمله هوایی علیه رهبر القاعده در قلب کابل، فصل جدیدی را برای دولت طالبان گشوده و ظاهراً انزوای بین‌المللی آنها را تقویت می نماید.

این حمله آنچه را که بسیاری از تحلیلگران و کارشناسان ماه ها هشدار داده بودند برجسته می کند: اینکه طالبان به گروه های تروریستی از جمله القاعده و طالبان پاکستانی اجازه داده اند که از زمان تسلط بر خاک افغانستان آزادانه حضور داشته باشند، علیرغم توافق با ایالات متحده که در آن گروه طالبان متعهد منع استفاده از خاک افغانستان برای گروه های تروریستی شده بودند.
برای جلوگیری از تبدیل شدن خاک افغانستان به بهشتی برای توطئه تروریستی، گریم اسمیت، مشاور ارشد گروه بین المللی بحران که بر روی افغانستان تمرکز دارد، گفت: «هیچ کس به شدت تعجب نمی کند که طالبان با القاعده بازی می کند، و هیچ کس به شدت تعجب نمی کند که ایالات متحده با هواپیمای بدون سرنشین او را هدف قرار داده است.