این مذاکره زیر فشار ایران تدویر یافته است. وقتی پای بازیگران بزرگ‌تر در میان است، نقش ایران در میدان افعانستان کم اثر می‌شود. برعکس جریان‌هایی‌که بخواهند با ایران نزدیک شوند، با بی‌مهری غرب و دیگر کشورهای اثرگذار منطقه روبرو می‌شوند. چهره‌های نزدیک به‌ایران در رهبری جبهه مقاومت، شانس تعامل و همکاری با جامعه بین‌المللی را از احمد مسعود می‌گیرند.

مذاکره تهران یک برنده داشت: سپاه پاسداران ایران. سپاه با تحمیل مذاکره نشان داد که بر دو طرف دیگر در افغانستان نفوذ دارد.

مهره‌های سوخته و تکه‌‌داران جهاد و مقاومت باید عرصه را به‌جوانان و شخصیت‌های تحصیل‌یافته، متعهد و صاحب بینش و روایت واگذار کنند. چهل سال فرصت‌سوزی و عقب‌گرد کافی است.

‏سیاست قرارگاهی، محله‌گرایانه و خانواده‌سالارنه، محکوم به‌شکست است. وقتی از طالبان انتقاد می‌کنید که افغانستان جدید را به‌رسمیت بشناسند، مهم است که نخست شخص شخیص شما به افغانستان پسا ۲۰۰۱ احترام بگذارید و به‌نسل جدید میدان دهید.

‏دیگر چهار کلاه‌های کوته‌اندیش از تحمل خارج شده‌اند.