پاکستان‌ستزی در پنج دهۀ اخیر در افغانستان، جزِ فعالیت سیاسی و وسیلۀ کسب حمایت مردمی و اجتماعی بوده است. سیاست رسمی دولت‌های افغانستان در قبال پاکستان و اقدامات خصمانۀ اسلام‌آباد در قبال افغانستان سبب شده است که ادبیات پاکستان‌ستیزانه در افغانستان خریداران بی‌شماری داشته باشد. معمولاً چهره‌های سیاسی تازه ظهور به خاطر جلب توجه و شهرت، به پاکستان‌ستیزی متوسل می‌شوند. نوجوان که بودم چهره‌هایی را که به تندی از پاکستان انتقاد می‌کردند و تمام ناملایمتی و بحران را به گردن همسایۀ جنوب شرقی می‌انداختند، مورد تحسین قرار داده و تا حد تقدس دوست می‌داشتم! اما رفته‌رفته با درک واقعیت‌های جهانی و منطقه‌یی متوجه شدم که پاکستان‌ستیزی نه تنها امری صواب و درست نیست، بل در تضاد با منافع ملی و حاکمیت ملی افغانستان قرار دارد! پاکستان یک کشور متخاصم و مداخله‌گر است. اسلام‌آباد در بحران چهل سالۀ افغانستان نقش تعیین‌کننده داشته است. اما ما به جای این‌که به ستیز و تخاصم محض علیه این کشور همسایه بپردازیم، بهتر است بسترها و عواملی‌ را که سبب می‌شود پاکستان دست به مداخله و آسیب رسانی به افغانستان می‌زند، برداریم و  تمهیدات و اقدماتی را روی دست گیریم که برای همیشه دست کشورهای مداخله به‌ویژه پاکستان را از امور افغانستان کوتاه سازیم.

افغانستان در تخاصم و درگیری با پاکستان روز خوش را ندیده است. تداوم این درگیری نتیجه‌یی جز قربانی‌شدن مردم افغانستان ندارد.

افغانستان از چند دهه بدین‌سو تبدیل به میدان درگیری نظامی- امنیتی هند و پاکستان شده است. دو کشور از طریق افغانستان منافع یکدیگر را هدف قرار می‌دهند. افغانستان تبدیل به میدانی برای اشباع منازعۀ دو کشور در کشمیر شده است. کابل باید از این وضعیت بیرون شود و فارغ از وابستگی و تمایل به یکی از این دو بازیگر منطقه‌یی منافع خویش را دنبال کرده و سیاست مستقلی را در پیش گیرد. البته اکنون این کشور در شرایط دشواری قرار گرفته است و امکان اتخاذ چنین سیاستی دشوار می‌نامید. با تقویت طالبان و مبدل شدن این گروه به یک جریان سیاسی، جایگاه پاکستان در افغانستان در مقایسه با دیگر بازیگران منطقه‌یی تقویت گردیده است.  

افغانستان در این شرایط دشوار به‌جای اظهارات تند خصمانه باید به نگرانی‌های پاکستان بپردازد و بدون این‌که خللی به استقلال، حاکمیت ملی و تمامیت ارضی کشور وارد شود، با اسلام‌آباد دربارۀ «هند» و مسایل مربوط به «بلوچستان» و پشتونستان به توافق برسد. افغانستان باید برای پایان بخشیدن به منازعۀ هزینه‌بردار چهل ساله راه تعامل و تفاهم درپیش گیرد.