there is not post in layout 2
درگیری طالبان با پاکستان/ رژیم نامشروع زمینۀ تجاوز خارجی را فراهم ساخته است
ارتش پاکستان با نقض حریم هوایی و تمامیت ارضی افغانستان،...
میدانهای جنگ، سرنوشت صلح را مشخص میکند
27 May 2021
عزیزالله آریافر
هر جامعهیی – با توجه به سطح تمدن و عقلانیت خویش- برای حل بحرانها و مخاصمتهای درونی و بیرونی، ابزارارها و راهکارهای گوناگونی به کار میگیرند؛ یک؛ گفتگوی عقلانی و متمدنانه. دو؛ گفتگوی جنگی و توسل به لولهی تفنگ.
در حالی که اکثریت قاطع مردم و گروهها به رویکرد متمدنانه و حل مسالمتآمیز جنگ در افغانستان فکر میکنند؛ طالبان با زبان زور سخن میگویند.
ازاینرو در حال حاظر جدا از ضرورت انسجام نیرومند و یکپارچهی سیاسی و مردمی، تنها سرمایهی سرنوشتساز افغانستان، ارتش و نیروهای دفاعی و امنیتی است. این سرمایهی دفاعی خود به حفاظت و پیشتیبانی سیاسی و مردمی همهجانبه نیاز دارد. چند امر مهم میتواند در اولویت باشد:
۱. احترام فرمانروایان سیاسی و ملکی بر خرد و اختیارات نظامی فرماندهان جنگی و سپردن زمام میدانهای رزم به رزمآوران؛
۲. بازنگری تخصصی و کارشناسانه -نه سیاسی نسبت- به تمام ردههای فرماندهی از سطوح فرماندهان ارشد تا فرماندهان فرودست برای جابجایی گامبهگام افراد شایسته و نترس به جای افراد ضعیف و کمروحیه؛
۳. نظارت نیرومند اطلاعاتی و استخباراتی بر تمام نیروهای دفاعی و امنیتی برای پیشگیری از نفوذ دشمن در صفوف نظامیان؛
۴. پالایش بخشهای لوژستیکی و مالی از مدیران فاسد و تباه و توظیف آنها در وظایف اجباری و سخت؛
۵. توجه تخصصی و همهجانبه به ابعاد روانی جنگ و نیرومندسازی بخشهای تبلیغات و ضد تبلیغات نظامی و غیر نظامی؛ برای تقویت روحیهی مردم و نیروها؛
۶. شکلدهی یک ساختار موثر دولتی و بسیج مردمی برای حمایت مادی و معنوی از خانوادهها و بازماندگان شهیدان نیروهای نظامی؛
۷. بسیج مردم و نیروهای آبدیدهی محلی برای برقراری یک ساختار امنیتی خودی و پیشگری از فعالیت دشمن در مناطق امن؛
۸. ایجاد و توسعهی یک پشت جبههی یکدست و قابل اطمینان برای تأمین نیروی انسانی قوتها و شکلدهی یک منطقهی امن برای حمایت از زندگی ملکی؛
۹. اصلاح و انسجام مدیریت نظامی، یکپارچگی فرماندهی و هماهنگی کامل در میان نیروهای رزمی و پشتیبانی؛
۱۰. خودداری از بهکاریگیری نیروهای ارتش در اهداف سیاسی و اهداف نظامی کماهمیت؛
۱۱. ترجیح خون بر اراضی کماهمیت و فاقد ارزش اداری و راهبردی.
۱۲. اتخاذ تدابیر علمی و پیشگیرانه برای جلوگیری از تلفات نظامیان و پیشتبانی همهجانبه از نیروهای محصور در میان دشمن؛
۱۳. نطارت نیرومند بر جریان پیشتیبانی لوژستیکی و تدارکات نظامی؛
اصلاحات در پهنهی دید سیاسی نسبت به لشکر و نظامیان، سپردن اختیارات جنگ به اهل میدان، نظارت بر لوژستک و تدارکات و همآهنگی میان قدرت آتش و استخبارات، دشمن را نسبت به پیروزی نظامی ناامید و رویکرد جهان را نسبت به افغانستان تغییر خواهد داد. پاسخگویی زور با زور زمینه را برای گفتگوی عقلانی و صلح در تالارهای مذاکرات فراهم خواهد کرد.