دکتور عبدالغفور آرزو

چهار رویداد جاری که به گونه‌ی مستقیم و غیر مستقیم با افغانستان ارتباط دارند، عبارت اند از:

1- گفتگوی‌های قطر؛

2- حمله‌ی هوایی هند به پاکستان؛

3- دیدار رییس جمهوری امریکا با رییس جمهوری کره شمالی در ویتنام؛

4- استعفای وزیر امورخارجه جمهوری اسلامی ایران.

رویداد یک و سه معطوف به مدیریت بحران است و تغییر روایت عینی جنگ به مفهوم انتزاعی صلح؛

رویداد دوم و چهارم نشان دهنده‌ی بحران نظامی و سیاسی است. رویداد دوم اگر مدیریت نشود آبستن فاجعه است و رویداد چهارم بیانگر تنش سیاسی در درون نظام ایران.

پرسش این است: دستگاه‌های سیاست ساز افغانستان به چنین رویدادهایی چگونه می‌نگرد؟ به سخن دیگر؛ آیا نسبت به رویدادهای دوم، سوم و چهارم حساسیت سیاسی در مراکز سیاست ساز افغانستان وجود دارد؟ بی گمان وجود دارد، مهم چگونگی این حساسیت است و چسانی نگاه تحلیلی و نیمه‌ی پنهان واکنش محتمل.

از آنجایی‌که دیپلوماسی موج سواری است، سیاست خارجی فعال نمی‌تواند واکنش انفعالی داشته باشد. هر رویداد دور و نزدیک مرتبط به منافع ملی را باید جدی گرفت.