تميم عاصي

افغانستان در آستانه یک انتقال خونین و یا شاید هم غیر خونین جدید در صورت مدیریت سالم قرار دارد. پادشاه گردشی های خارجی محور در افغانستان چیز جدیدی نیست.

اصل اصطلاح “پادشاه گردشی” یک ریشه منحصر به فرد بومی افغانی دارد. چون مردم افغانستان گاهی حتا در یک نسل دو و یا سه و حتا چندین نظام را تجربه کرده اند.

هر باری این پادشاه گردشی ها با نسخه های خارجی و حکومت های تحمیلی شروع گردیده که در شروع با هیاهوی بهتری سطح زندگی مردم شروع گردیده و‌بمرور زمان نخبه های شان از مردم بیگانه شده و در اخیر از داخل از هم پاشیده اند.

 امریکا در عجله خروج از افغانستان است و طالبان با حامیان خارجی شان در دروازه های شهر ها منتظر سقوط و فروپاشی بعد از خروج امریکا اند. روایت طالبان یک روایت “پیروزی حق بر باطل” “شکست امریکا و غلامان شان” میباشد.

در جلسات مختلف طالبان لاف از بازگشت امارات و پیروزی سیاسی و نظامی شان زده و روایت شکست ناتو و امریکا را میخوانند.

اما سیاسیون و حکومت افغانستان از درون شکسته و منزوی قرار دارند. طالبان به امریکا اطمینان داده اند که شکل حکومت “امارت اسلامی” ما درست مثل متحدین امریکا در خلیج مثل امارات متحده عربی، قطر، عمان وغیره خواهد بود یعنی به ظاهر باز و لیبرال اما در باطن با ساختار های نهایت عنعنوی، متحجر و مبنا به عنعنات اسلامی خواهد بود.

ما شریک با اعتبار مبارزه با تروریزم شما خواهیم بودو در برابر القاعده، داعش و دیگر گروهک های تروریستی اقدام خواهیم کرد.

این تغییر فطرت و وعده های طالبان را پاکستانی ها و سعودی ها برای امریکاییان ضمانت کرده اند. بنا دشمنان دیروزی امریکا متحدین آینده آنها خواهند بود.

برعکس حکومت افغانستان که متحد امروزی امریکا است در حاشیه بوده و روز به روز به حاشیه رفته و متوصل به روایت های پوپیالستی، آزادی ، خودکفایی و استقلال میزند تا خود را از وابستگی سیاسی – مالی – امنیتی از امریکا به دور نشان داده و مستقل فرض نماید. عقربه ساعت هر روز برای افغانها پیام سقوط، لبه پرتگاه ‌و فروپاشی داخلی را میرساند.