در نخستین روزهای حکومت طالبان بر پنجشیر، آسمان این ولایت با ابرهای سیاه پوشیده شد؛ نشانه‌ای از تاریکی و تلخی که بر مردم این منطقه نازل شد. هجو طالبان، مردم را به دام انداخته و آرامش را از آن‌ها ربود. خاطرات دردناکی از بازداشت‌ها، شکنجه‌ها و قتل‌های غیرنظامیان، تمام گوشه و کنار این ولایت را فرا گرفت. اما این تنها آغاز بود.

در طول مدتی که طالبان کنترل کشور را به دست گرفته‌اند، بیش از صدها غیرنظامی از ولایت‌های شمال کابل، به‌ویژه پنجشیر، بازداشت، زندانی و مورد شکنجه قرار گرفته‌اند و در مواردی به شیوه‌های مختلف به قتل رسیده‌اند. منابع محلی در پنجشیر، که نمی‌خواهند نامشان فاش شود، گزارش داده‌اند که صدها نفر در زندان‌های کابل، به‌ویژه در پلچرخی و زندان‌های امنیت ملی، به جرم پنجشیری بودن یا به بهانه همکاری با جبهه مقاومت، زندانی شده‌اند. زندانیان از هیچ‌گونه حقوقی برخوردار نیستند و در بسیاری از موارد زیر شکنجه جان می‌دهند.

طبق آخرین گزارش‌ها، طالبان سه تن از جوانان روستای متای پنجشیر را در ناحیه سوم شهر کابل تیرباران کرده‌اند. این حادثه به روز یکشنبه، ۱۲ ماه می، حوالی ساعت ۱۲ چاشت رخ داده است.

تراژدی در زندان طالبان: مرگ باشندگان پنجشیری

منابع محلی از ولایت پنجشیر گزارش می‌دهند که یک مرد میان‌سال در زندان طالبان جان خود را از دست داده است. خبر این فاجعه روز پنجشنبه، ۵ حوت، به خانواده‌اش منتقل شده است. غلام‌ربانی، باشنده پنجشیر، هشت ماه پیش توسط استخبارات طالبان از روستای منجستوی دره عبدالله‌خیل ولسوالی دره این ولایت دستگیر و به زندان انتقال یافته بود. بعداً طالبان به خانواده غلام‌ربانی اطلاع دادند که جسد وی در گورستانی در موسهی شهر کابل به خاک سپرده شده است. منابع اظهار می‌کنند که طالبان اجازه انتقال جسد غلام‌ربانی را به خانواده‌اش نداده و تاکنون درباره این ماجرا هیچ توضیحی ارائه نکرده‌اند.

روایت محمد عابد: نگاهی از درون زندان پلچرخی

در یک رویداد دیگر، جوانی که نمی‌خواهد نامش فاش شود و با نام مستعار محمد عابد شناخته می‌شود، داستانش را از سرگذشت در زندان پلچرخی چنین روایت می‌کند: “روز دهم دلو بود و در خانه مشغول بازی با کودکم بودم. ناگهان صدای سروصدای همسرم و خواهرم را از حیاط شنیدم. از خانه بیرون شدم و دیدم که شش نفر از طالبان مسلح وارد حیاط شده‌اند. بدون هیچ پرسشی، دستانم را دستبند زدند. همسرم، خواهرم و کودکم فریاد می‌زدند، اما طالبان مرا به سمت بیرون بردند. سپس مرا داخل خودرو انداختند و به زندان پلچرخی انتقال دادند. تنها بهانه‌شان این بود که من پنجشیری هستم و با جبهه مقاومت رابطه دارم. وقتی وارد زندان شدم، دیدم که من تنها بی‌گناه اینجا نیستم؛ صدها نفر دیگر نیز به همین بهانه زندانی شده‌اند. آنجا شاهد روزهای سیاهی بودم؛ از شکنجه تا توهین و تحقیر زندانیان. لت و کوب و سختی‌های بی‌پایان را تجربه کردم، اما چون چیزی بر علیه من ثابت نشد، بالاخره پس از پنج ماه آزاد شدم. خانواده‌ام در دو ماه اول زندانی شدنم هیچ اطلاعی از من نداشتند و طالبان هیچ آگاهی از من به کسی نمی‌دادند.” محمد عابد داستانش را نشانی از ایستادگی در برابر ظلم طالبان و امید به آزادی می‌داند.

این حوادث نشان‌دهنده عمق ناامنی و ترسی است که در بین مردم جاری است؛ مردم عادی امنیت فیزیکی و روانی ندارند.

باید توجه داشت که پس از حاکمیت طالبان، قتل‌های هدفمند و مرموز در بخش‌های مختلف کشور افزایش یافته است. بیشتر این قتل‌ها توسط افراد مسلح ناشناس صورت می‌گیرد. مردم از این وضعیت نگران هستند و خواهان اقدام فوری برای تامین امنیت و عدالت در کشور می‌باشند.

از جامعه بین‌المللی و نهادهای حقوق بشری درخواست می‌شود تا به وضعیت وخیم حقوق بشر در افغانستان توجه بیشتری داشته باشند و اقدامات لازم برای حفاظت از حقوق و آزادی‌های اساسی مردم را اتخاذ کنند.

زنان افغانستان در سایه حکومت طالبان: محرومیت از تحصیل و ابر سیاهی که همچنان بر آنان سایه افکنده است

پس از حاکمیت طالبان در افغانستان، زنان این کشور با محرومیت از حقوق اساسی‌شان مواجه شده‌اند. این حکومت محدودیت‌های شدیدی را برای زنان تحت عنوان تکالیف اسلامی تعریف کرده که از جمله آن‌ها ممنوعیت دسترسی به تحصیلات، کار و سایر حقوق بشری است.

به تازگی گزارش شده است که یک مکتب دخترانه در قریه تاواخ پنجشیر توسط افراد طالبان بسته شده و دختران از ادامه تحصیل در آنجا محروم شده‌اند. این اقدام نشان‌دهنده سیاست‌های سخت‌گیرانه طالبان در زمینه آموزش زنان و دختران است.

زنان افغان: مواجهه با چالش‌ها و محرومیت‌ها

زنان و دختران افغان در این زمان مجبور به خودداری از حق تحصیل خود هستند و به جای آن مسئولیت‌های خانه‌داری را به عهده می‌گیرند. این ممنوعیت تحصیل، بر مبنای اعتقادات و باورهای افراطی طالبان بنا شده است و باعث شده تا زنان افغان از حقوق بنیادین خود محروم شوند.

در عموم، در مناطقی که تحت کنترل طالبان قرار دارند، ممنوعیت‌های شدیدی برای تحصیل دختران و زنان اعمال می‌شود. این شامل بسته شدن مدارس دخترانه، تهدیدهای مستقیم به زنان و دختران برای حضور در مدارس، و محدودیت‌های گسترده برای دسترسی به آموزش است. این وضعیت باعث محرومیت زنان و دختران از حق تحصیل شده و موجب ترس و نگرانی عمیق در جامعه شده است.

نابرابری جنسیتی و نقض حقوق زنان

این موضوع نشان از تداوم نابرابری جنسیتی و نقض حقوق زنان در افغانستان دارد. زنان و دختران افغان در حال حاضر با یکی از سخت‌ترین دوران‌های زندگی خود روبرو هستند، جایی که آینده‌شان به‌خاطر سیاست‌های افراطی طالبان تیره و تار شده است.

جامعه بین‌المللی و نهادهای حقوق بشری باید به وضعیت وخیم حقوق بشر در افغانستان توجه بیشتری داشته باشند و اقدامات لازم برای حفاظت از حقوق و آزادی‌های اساسی زنان و دختران افغان را انجام دهند. توجه و تضامین جهانی برای ایجاد تغییرات مثبت در این زمینه ضروری است تا زنان افغانستان بتوانند به حقوق اساسی و انسانی خود دست یابند و از آینده‌ای روشن‌تر برخوردار شوند.

موج زمین‌زدایی طالبان در پنجشیر: آثار واضح و ادعاهای مبهم

در سراسر ولایت پنجشیر، حکومت طالبان به بررسی و ثبت زمین‌های “امارتی” پرداخته و صدها جریب زمین زراعتی و خانه‌های رهایشی را به عنوان دارایی‌های امارتی شناسایی کرده است. این اقدامات به دلیل مطالعه و ثبت زمین‌ها تحت عنوان دولتی انجام می‌شود و مسئولان آن را به منظور جلوگیری از غصب ملکیت‌های دولتی و بازگشت آن‌ها به دولت توجیه می‌کنند. با این حال، این اقدامات مورد انتقاد شدید مردم محل قرار گرفته و بسیاری از آن‌ها معتقدند که زمین‌ها و خانه‌های مورد بررسی بیشتر ملکیت‌های میراثی هستند که به سند یا قباله‌ای شرعی دلالت ندارند.

انتقادات و مخالفت مردم

از جمله افرادی که این اقدامات را مورد انتقاد قرار می‌دهند، احمد شکیب، ساکن ولسوالی شتل است که ادعا می‌کند طالبان از سه ماه پیش در حال بررسی و ثبت زمین‌ها و تثبیت آن‌ها به عنوان “زمین‌های امارتی” هستند. او بیان می‌کند که طالبان تاکنون دست‌کم ۵۰۰ جریب زمین را به این عنوان شناسایی کرده‌اند. همچنین، عبدالله، یکی از بزرگان قومی ولسوالی عنابه، این اقدامات را به شدت محکوم می‌کند و معتقد است که این اقدامات تلاشی برای غصب ملکیت شخصی و عمومی تحت پوشش نام “زمین‌های امارتی” است.

پاسخ مسئولان طالبان

در پاسخ به این انتقادات، مسئولان محلی طالبان ادعاهایشان را رد می‌کنند و بیان می‌کنند که این اقدامات به منظور نجات زمین‌های دولتی از غصب انجام می‌شود. آن‌ها تاکید می‌کنند که این زمین‌ها در آینده برای احداث مکتب، پوهنتون، مسجد و سایر امور عمومی بهره‌برداری خواهد شد و در صورت لزوم به خانواده‌های متضرر از حوادث طبیعی تخصیص خواهد یافت.

مواجهه با تبعیض و انتقام‌جویی

بیشتر مردم محلی از محدودیت‌ها و تبعیض‌هایی مانند استفاده محدود از گوشی‌های هوشمند، تبعیض در توزیع کمک‌های انسانی، و رفتار دوگانه با کارمندان اداری شکایت دارند. همچنین، طالبان خانه‌های مردم را به جنگجویان خود واگذار کرده و مجبور به تخلیه خانه‌های خود شده‌اند. این اقدامات توسط مردم محلی به عنوان تلاشی برای انتقام‌جویی و تبعیض نژادی تحت پوشش اسلام محکوم شده‌اند.

نتیجه‌گیری

این وضعیت نشان می‌دهد که مردم ولایت پنجشیر با رفتار تبعیض آمیز و اقدامات ظالمانه حکومت طالبان روبرو اند و این اقدامات توسط بسیاری به عنوان تلاشی برای غصب ملکیت شخصی و عمومی تحت پوشش نام “زمین‌های امارتی” محکوم شده‌اند.

مشکلات مردم و تصرف خانه‌ها در پنجشیر تحت حکومت طالبان

در ولایت پنجشیر، مردم با مشکلاتی جدی روبرو هستند که بیشترین آنها مربوط به تصرف خانه‌ها توسط نیروهای طالبان و مسوولان غیربومی آنان است. مردمی که از ترس فرار کرده‌اند یا به دلایل مختلف موقتاً در خانه حضور ندارند، متوجه می‌شوند که خانه‌هایشان توسط نیروهای طالبان وارد شده و بدون درخواست یا مجوز صاحبان خانه، برای مدت طولانی تصرف شده است. این مسئله به ویژه در نزدیکی جاده‌ها رخ می‌دهد و برای مردم ایجاد مشکلات جدی اقتصادی و اجتماعی می‌کند.

همچنین، حضور پوسته‌های نظامی طالبان در هر قریه باعث محدودیت‌هایی برای اهالی محل می‌شود. این نیروها حرکات مردم را دنبال می‌کنند و فعالیت‌های اقتصادی و اجتماعی آن‌ها را محدود می‌کنند. به عنوان مثال، برای تامین نیازهای روزمرگی، اهالی به کوه‌ها می‌روند تا محصولات مانند شیر و ماست تولید کنند یا مواشی خود را بفروشند. اما حضور نیروهای طالبان باعث ایجاد مشکلاتی برای این فعالیت‌ها می‌شود.

همچنین، کوچی‌ها نیز به این مشکلات افزوده و مزارع مردم را تخریب می‌کنند. این وضعیت با حمایت طالبان از کوچی‌ها بهبود یافته و اهالی محل ناتوان در مقابل این تجاوزها هستند.

تحلیل سیاسی

بعضی آگاهان سیاسی این رفتارها را به عنوان بخشی از برنامه‌ریزی طالبان برای تخلیه پنجشیر از سکنه توصیف می‌کنند. آن‌ها بیان می‌کنند که این اقدامات هدف دارند تا افراد بومی و نیروهای اداری پنجشیر را از ولایت خارج کنند و سعی در تغییر ترکیب جمعیتی و اجتماعی این منطقه دارند.

در نتیجه، مردم پنجشیر با مشکلات جدی مواجه هستند که نه تنها زندگی روزمره آن‌ها را تحت تاثیر قرار داده، بلکه نیز باعث نگرانی درباره آینده و ترکیب اجتماعی و جمعیتی منطقه شده است.

گزارش از فاطمه