مولوی کبیر معاون رییس وزرای طالبان دیروز گفت که به لطف نظام اسلامی، جزایر قدرت در افغانستان برچیده شده است. مراد طالبان از جزایر قدرت، اسماعیل‌خان در هرات، جنرال رازق در قندهار، خانوادۀ حاجی قدیر و حضرت علی در ننگرهار، عطا محمد نور در بلخ و الله‌گل مجاهد و ملا تره‌خیل در کابل است.
‏جزایر قدرت در حاکمیت پیشین انگشت شمار بود؛ اما اکنون هر قوماندان طالب به یک جزیرۀ قدرت تبدیل شده است. قوماندانان طالب هر کدام در نقش پولیس، سارنوال، قاضی و حاکم شهر عمل می‌کنند. افراد را گرفتار می‌کنند، شکنجه می‌کنند و محاکمۀ صحرایی می‌کنند. هر قوماندان طالب در ثروت اندوزی و زن بارگی از یک دیگر پیشی می‌گیرند.
‏اکنون، ملا هبت‌الله، ملا برادر، عباس استانکزی، مولوی کبیر، سراج الدین حقانی، ملا یعقوب و برخی والیان هر کدام یک جزیرۀ قدرت هستند. سران طالبان هیچ نوع همسویی و هماهنگی میان همدیگر ندارد. آنها به عنوان یک نظام و حکومت عمل نمی کنند. بل به عنوان قدرت‌های متنازع عمل می‌کنند.
‏به لشکرکشی خراسانی نگاه کنید. با ده‌ها موتر ضد گلوله و ده‌ها فرد مسلح زن چهارم را به خانه آورد. خراسانی یک جزیرۀ قدرت است. او هیچ پاسخگویی به سران طالبان لوی کندهار ندارد و از سران شبکۀ حقانی تابعیت می‌کند.