اکرام اندیشمند

مذاکرات طالبان با امریکایی ها برای سومین روز در دوحه ادامه دارد. در حالی که قرار بود این مذاکره یک روز داوام کند. در این مذاکرات 8 طالب و 11 امریکایی که ریاست آن را زلمی خلیل زاد بدوش دارد، شامل هستند. این چهارمین دور مذاکرات مستقیم طالب و امریکا است که تا حالا طالبان از این مذاکرات بیشترین سود را برده اند و از یک گروه تروریستی و انتحارگر به یگ گروه سیاسی مذاکره گر تبدیل شده اند و با تعیین محل مذاکره، امریکا را بدنبال خود کشانده اند.

زلمی خلیل زاد امریکایی افغان تبار که در چهل سال اخیر نقش مهمی در سمت و سو دادن سیاست های افغانی واشنگتن داشته است، پیوسته دولت متبوع خود را در مورد افغانستان بسوی اشتباه و تصمیمات نادرست می‌برد.

خلیل زاد در زمان ظهور و امارت طالبان از آن ها در مطبوعات امریکا حمایت می کرد و به دولت امریکا این ذهنیت را می داد که با طالبان کنار بیاید و حکومت آن ها را به رسمیت بشناسد. اما حملۀ القاعده متحد طالبان بر امریکا در 11 سپتمبر 2001 نشان داد که توصیه و تلقین خلیل زاد به امریکا و تلقیات او از طالبان غلط بود.

خلیل زاد پس از آغاز حملۀ نظامی امریکا بر افغانستان و سرنگونی امارت طالبان به جای آنکه مورد مواخذۀ واشنگتن قرار گیرد، دوباره فرستادۀ خاص و همه کارۀ امریکا در افغانستان شد. سیاست های او در حمایت از کرزی به احیای طالبانِ شکست خورده انجامید و امریکایی ها را 18 سال در جنگ افغانستان زمین گیر کرد. حالا ترامپ، خلیل زاد را برای بیرون ساختن امریکایی ها از طولانی ترین جنگ شان در یک کشور خارجی مامور صلح ساخته است. خلیل زاد در این ماموریت چهار بار است که با طالبان مذاکره می کند و با این مذاکرات طالبان را از یک گروه دهشت افگن و انتحارگر و خون ریز به یک طرف مشروع سیاسی تبدیل کرده است. خلیل زاد با عدم حضور و نقش دولت افغانستان در این مذاکرات، هم موقعیت امریکا و هم موقعیت و مشروعیت دولت افغانستان را تضعیف می کند، اما هم چنان فرستادۀ واشنگتن باقی مانده است تا شاید افغانستان را این چنین بسوی تاریکی و پیچیدگی های بیشتر ببرد.

طرح صلح رند موسسۀ مشورتی و پالیسی ساز امریکا که اخیراً افشاء شد نیز به خلیل زاد ارتباط می گیرد. خانم امریکایی خلیل زاد عضو رند است در حالی که خلیل زاد خودش قبلاً از اعضای رند بود.

در طرح صلح رند افغانستان باردیگر در پای پاکستان قربانی می شود و در واقع به اسارت و قیمومیت پاکستان در می آید. با وجود این، صلح و ثبات پایدار حتی بعد از این قربانی، هم چنان مبهم باقی می‌ماند.