امان ریاضت

روزنامه‌نگار

کابل، افغانستان – با اوج گرفتن اعتراض‌‌های زنان افغانستان برای احترام و رعایت حقوق اساسی شان از جمله حق تعلیم، کار و آزادی، رفتارهای خشونت‌بار طالبان با زنان در افغانستان بار دیگر افزایش یافته و در کانون توجه قرار گرفته‌است. تحت رژیم طالبان، زنان از حقوق اولیه از جمله تحصیل، اشتغال و آزادی‌های مدنی و سیاسی محروم هستند.

ثریا صبح‌رنگ، کمیشنر سابق کمیسیون مستقل حقوق بشر افغانستان می گوید: «زنان در افغانستان در ترس و سرکوب زندگی می‌کنند و آنها از حقوق اولیه انسانی شان محروم هستند. این نقض آشکار قوانین بین المللی و بی‌اعتنایی آشکار به کرامت انسانی است».

تفسیر سخت‌گیرانه طالبان از اسلام، یک قواعد خاص را بر زنان تحمیل می‌کند و آنها را ملزم به پوشیدن برقع و حجاب تمام بدن، در مکان‌های عمومی می‌کند. زنان همچنین از کار در خارج از خانه منع شده‌اند و از حق تحصیل و مراجعه به پزشکان مرد نیز محروم شده‌اند. فعالان می‌گویند که این امر منجر به عواقب فاجعه‌باری برای سلامت و رفاه زنان شده‌است و میزان قتل‌های مشکوک و خودکشی به‌طور نگران کننده‌ای افزایش یافته‌است.

دکتر حسینه سروری، متخصص زنان در کابل می‌گوید: «سیاست‌های طالبان تأثیر مخربی بر زندگی زنان افغان داشته‌است. زنان نمی توانند به خدمات بهداشتی حیاتی دسترسی داشته باشند و در نتیجه بر اثر بیماری‌های قابل پیش‌گیری جان خود را از دست می دهند.»

با این همه، رفتار طالبان با زنان اعتراضات گسترده‌ای را در سراسر افغانستان برانگیخته‌است و زنان و مردان کشور را به خیابان‌ها برای اعتراض کشانیده است که خواستار پایان دادن به ظلم اند. در اعتراض‌های اخیر در کابل، معترضان تابلوهایی با عناوینی چون «عدالت برای زنان»، (تحصیل، کار، آزادی» و «پایان دادن به حکومت ترور طالبان» را با خود حمل کردند.

با وجود اعتراض‌های بین‌المللی، طالبان هم‌چنان سرکشی می‌کنند و رهبران آن اصرار دارند که سیاست‌های آنها مطابق با قوانین اسلامی است. ذبیح الله مجاهد، سخنگوی طالبان می‌گوید: «ما به حقوق زنان احترام داریم، اما آنها باید قوانین رفتاری اسلامی را رعایت کنند».

با این حال، کارشناسان استدلال می‌کنند که تفسیر طالبان از اسلام تحریف شده‌است و هیچ شباهتی با اصول واقعی دین ندارد.

آمنه یوسف زی، روزنامه نگار و مدافع حقوق زنان در کابل می‌گوید: «اقدامات طالبان غیرقابل قبول است و باید توسط جامعه جهانی محکوم شود. زنان در افغانستان سزاوار زندگی در جامعه‌ای هستند که در آن آزادانه رویاها و آرزوهای خود را بدون ترس از تبعیض یا خشونت دنبال کنند.»

به نظر می‌رسد وضعیت زنان در افغانستان همچنان وخیم است و انتظار می‌رود تا جامعه جهانی به فشار بر طالبان برای پایان دادن به سیاست‌های سخت شان و احترام به حقوق بشر همه شهروندان افغانستان به ویژه زنان ادامه دهد. این در حالی است که معترضان خواستار این اند که جهان نباید در برابر چنین نقض آشکار کرامت انسانی سکوت کند.