اعتصاب غذایی تمنا زریاب پریانی، فعال حقوق زنان در شهر کلن آلمان وارد دهمین روز شد. تمنا پریانی فعال حقوق زنان، ده روز پیش در واکنش به سیاست‌های زن‌ستیزانۀ طالبان و بی‌تفاوتی جامعۀ جهانی در قبال وضعیت افغانستان، در شهر کلن آلمان دست به اعتصاب غذایی زد.

به گزارش کشورنیوز، تمنا پریانی از جامعۀ جهانی خواسته که آپارتاید جنسیتی در افغانستان را به رسمیت بشناسند، بستۀ کمکی هفته‌وار میلیون‌ دالری به طالبان را متوقف سازند و جلو آزادی رفت‌وآمد سران طالبان به کشورهای خارجی را بگیرند.

روز شنبه وضعیت صحی خانم پریانی رو به وخامت گرایید و به بیمارستان منتقل شد. او ساعاتی پس از شفاخانه به خیمۀ تحصن در میدان کلن بازگشت.

همزمان فعالان حقوق زنان در شماری از کشورها به اعتصاب بانو پریانی پیوسته‌اند. هم‌اکنون پنج فعال حقوق زنان در اسلام‌آباد در اعتصاب خانگی به سر می‌برند. یک فعال حقوق زنان گفت که دولت پاکستان اجازۀ برپایی چادر به آن‌ها نداده است. وضعیت صحی رقیه ساعی یکی از معتراض وخیم گزارش شده است. یک دختر خانم در ترکیه نیز اعتصاب کرده است.

در پی بدترشدن وضعیت صحی تمنا، دیروز معاون پارلمان ایالتی نوردراین وستفالن به دیدار وی آمد و از او دعوت کرد که مطالباتش را در پارلمان ایالتی مطرح کند.

نصرت اقبال فعال جامعه مدنی گفت که در ده روز گذشته صدهاتن از مهاجران افغانستان، شهروندان کشورهای ایران و آلمان به دیدار خانم تمنا آمده‌اند.

هزاران تن از کاربران شبکه‌های اجتماعی از خانم پریانی به خاطر احساس وطن دوستی و تعلق به مادروطن ستایش کرده‌اند. یکی از کاربران اکس نوشت: درحالی که تمنا زریاب پریانی در یک کشور پیش رفته زندگی می‌کند و از تمام امکانات و آزادی‌های اجتماعی برخوردار است، اما احساس وطن دوستی سبب می‌شود که وی تا سرحد مرگ در مقابل ظلم جاری در افغانستان بایستد.

تمنا زریاب پریانی هشدار داده است که اگر جامعه بین‌المللی به مطالبات مشروع آنها رسیدگی نکنند، سلسله‌یی از اعتصاب‌های غذایی را در شهرهای مختلف جهان راه اندازی خواهند کرد.

تمنا زریاب پریانی در پی حرکت‌های اعتراضی برضد طالبان در کابل بازداشت شد و روزها زندانی ماند. او پس از رهایی از زندان ماه‌ها پنهانی زندگی می‌کرد تا اینکه به آلمان پناهنده شد.

طالبان از هنگام برگشت به قدرت زنان را از صحنۀ عمومی حذف کرده‌اند. زنان حق رفتن به مکتب، دانشگاه‌ها و حق کار و فعالیت اجتماعی، فرهنگی و سیاسی ندارند. زنان به طور رسمی از رفتن به پارک‌ها و تفریحگاه‌ها محروم شده‌اند و اجازۀ سفر بدون محرم شرعی ندارند. فعالان حقوق زنان می‌گویند که آنچه طالبان بر زنان افغانستان روا داشته‌اند مصداق روشن «آپارتاید جنسیتی» است.