اکرام اندیشمند

امریکایی‌ها هنوز پس از دور هشتم مذاکرات صلح با طالبان با ابهام و تناقض سخن می‌گویند. ترامپ درحالی‌که مذاکرات با طالبان را خوب توصیف کرد، به خروج قوای امریکا و حضور قوی استخباراتی در افغانستان انگشت گذاشت. پمپئو وزیرخارجه امریکا خروج نیروهای امریکا را بسته به اوضاع امنیتی افغاسنتان دانست، اما طالبان به پایان هر گونه حضور نظامی و استخباراتی امریکایی ها تاکید کردند.

هفتۀ قبل ریاست اجرائیه حکومت غنی از امضای موافقت نامه یا اعلامیه میان کابل و واشنگتن مژده داد که گفته می‌شد یکی از مواد این اعلامیه تایید تمام توافقات امریکا و طالبان و منجمله تعویق انتخابات بود. اما امروز رئیس اجرائیه به برگزاری انتخابات به عنوان دست آورد های 18 سال اخیر تاکید کرد.

سفیر پاکستان در امریکا از تاثیرگذاری معضل و بحران کشمیر بر صلح افغانستان سخن گفت، اما دولت افغانستان این ابراز نظر را تقبیح کرد. پاکستان دیروز دوصد راکت بر ولایت کنر شلیک کرد.

در چنین وضعییت، زلمی خلیل زاد امروز خواستار تسریع مذاکرات میان افغانی شد و دولت ناروی آمادگی خود را به این مذاکرات اعلان کرد. عجلۀ خلیل زاد برای شروع این مذاکرات قابل درک است. زیرا برگزاری انتخابات ریاست جمهوری قبل از امضای توافق میان امریکا و طالبان و قبل از آغاز مذاکرات میان افغانی به معنی بطلان و یا کم از کم به بن بست کشاندن هشت دور مذاکرات او با طالبان است. طالبان پیشاپیش اعلان کرده اند که برگزاری انتخابات به معنی اخلال و تخریب پروسۀ صلح است.

در این اوضاع مبهم و پیچیده، سرنوشت مذاکرات صلح و انتخابات به کجا کشیده خواهد شد؟ انتخابات برگزار می شود، یا توافق صلح میان امریکا و طالبان جلو انتخابات را می گیرد؟

اگر اشرف غنی علی رغم امضای توافق صلح میان طالبان و امریکا و برغم تمایل امریکا مبنی بر تعویق انتخابات برنامۀ برگزاری انتخابات را متوقف نکند، آیا توان این کار را خواهد داشت؟

آگاهان و ناظران اوضاع افغانستان به عزم و توانایی رئیس جمهورغنی که بدون رضایت امریکا و از سر سرکشی و مخالفت انتخابات را برگزار کند، با تردید نگاه می کنند. به باور آن ها حتی اگر غنی پس از امضای توافق صلح امریکا و طالبان چنین اراده و تصمیمی را داشته باشد، او توان عبور از بحران و چالش امنیت را در انتخابات نخواهد داشت. اما مشکل غنی در برگزاری انتخابات تنها مشکل امنیت و یا احتمالاً نارضایتی امریکا نیست. مخالفت های داخلی برخی سیاست بازان و گروه های سیاسی بخش دیگر از موانع بر سر راه غنی در انتخابات است. این ها که شمار زیاد شان دور و بر کرزی قرار دارند در صدد بیرون راندن اشرف غنی از ارگ به هر قیمتی حتی به قیمت بازگشت امارت طالبان هستند.

ادامۀ این وضعییت مبهم و متناقض و به خصوص بن بست در امضای توافق امریکا و طالبان ممکن است برگزاری انتخابات را در 6 میزان سال روان قطعی بسازد، اما نتیجۀ چنین انتخابات به جای حل بحران افغانستان، این بحران را پیچیده تر خواهد ساخت و گره های بیشتری را بر کور گره های موجود بحران می افزاید.