دکتر احمدی

جامعۀ اهل مدارا و گفت‌وگو كه عميقاً به آزادى انديشه و برابرى براى همه باور داشته باشد و از ادبيات نفرت، خشونت، حذف و سركوب دوری گزيند به همان اندازه شايستۀ توسعه، آزادى و برابرى خواهد بود. اين مطلب را امروز در سخنرانی خويش در مراسم رونمايی از مجله بيدار گران بر زبان آوردم. سخنران بعد از من استاد محقق بود كه در سخنان خود به داستان دانشنامه اشاره كرد و بر ضرورت حفظ جايگاه والاى شهيدان در رأس شهيد مزارى اشاره كرد.

در اين متن و زمينۀ گويا گفته‌های اين جانب در دفاع از دانشنامه تلفی گرديد .

در حالي كه هدف اين جانب از بيان اين نكته كه در سخنراني يادشده به تفصيل در مورد آن سخن  گفتم، روشن ساختن دو مطلب بوده و هست:

اول. مطلبی است كه جديداً به ذهن اين جانب خطور كرده است و آن اين كه جامعۀ هزاره به صورت جمعی استعداد يك مبارزه مدنی و صلح آميز را دارا می‌باشد. اين  ظرفيت اجتماعى مى‌تواند، پايگاه اجتماعي خوب براى همه عدالت خواهان به طور خاص قشر سياسى پيشرو جامعه  در سطح كشور قرار گيرد و به اين ترتيب  گفتمان عدالت خواهی هزاره‌ها به گفتمان ملي و  سر تا سری تبديل شود. اين سرمايه اجتماعي را هزاره‌ها در صورتي حفظ و گسترش داده می‌تواند كه حقيقتاً به اصولي كه در آغاز اشاره كردم در مناسبات درون گروهی و  در تعامل با ديگر نيروهای اجتماعي مقيد و پايبند باشد.

دوم. در تنش‌هاى درون گروهى ذهن  اين جانب پيش از همه چيز به ادبيات  سياسی‌یی منعطف می‌شود كه به كار گرفته می‌شود. مورد فرق نمی‌كند جنبش روشنايی باشد، دانشنامه باشد و يا انتخابات. مخصوصاً ادبيات اكثريت و مسلط  كه از قدرت ارعاب برخوردار باشد. به اعتقاد من سركوب، حذف، و تبعيض از ديدگاه غالب و مسلط به وجود می‌آيد و هزاره‌ها خود قربانی اين نوع از ادبيات بوده و هست. لذا اين جانب در حد توان خودم نگاهم به اين گونه قضايا اساساً آسيب شناسانه است، و اگرنه دفاع از دانشنامه فی‌حد ذاته براى من موضوعيت ندارد