عابد امیری

به دنبال حملات خونین در ننگرهار و کابل، حکومت افغانستان انگشت اتهام را به سوی طالبان دراز کرد. ریاست جمهوری افغانستان گفت که طالبان و داعش مسوول این رویدادها هستند.

وزیر داخلۀ افغانستان گفت که طالبان زمینه‌ساز تمام فعالیت‌های تروریستی در کشور می‌باشند.

این اظهارات واکنش دو بازیگر کلیدی در قضایای افغانستان را برانگیخت. روسیه و امریکا هردو به دفاع از طالبان برخاستند و اتهامات وارد بر این گروه را رد کردند.

امریکا از حکومت افغانستان و طالبان خواست که به مبارزۀ مشترک با عاملان رویدادهای خونین در کابل و ننگرهار بپردازند. روسیه گفت که طالبان دلیلی برای چنین حملاتی ندارند. ضمیر کابلوف نماینده رییس جمهور در امور افغانستان و مدیر شعبه آسیایی وزارت امور خارجه روسیه می گوید:« طالبان منطقی برای انجام چنین حملات تروریستی “پرسر و صدا” ندارند، بلکه این گروه داعش است که از هر طریق ممکن می خواهد وضعیت در افغانستان را بی ثبات کند.»

کابلوف دستور اشرف غنی مبنی بر حالت تعرضی نیروهای مسلح علیه طالبان را به گونه‌یی مورد نکوهش قرار داد و گفت: «دستور رییس‌جمهور غنی در خصوص رویکرد تهاجمی به نیرو های امنیتی افغانستان، توافقنامه صلح را تهدید و مانع برگزاری نشست میان افغان‌ها خواهد شد و این دستور نشان می‌دهد که کابل به برگزاری مذاکرات بین‌الافغانی و ایجاد صلح علاقه ندارد.»

پیشتر روسیه از تأخیر در رهایی زندانیان طالبان انتقاد کرده بود و کابل را متهم به چالش‌آفرینی در روند صلح ساخته بود.

موضع‌گیری یکسان روسیه و امریکا در قبال قضیۀ افغانستان نشان می‌دهد که این دو کشور در پشت صحنه به توافقاتی دربارۀ آینده این کشور رسیده‌اند.

واکنش واشنگتن و مسکو به موضعگیری سران افغانستان نشان می‌دهد که جامعۀ بین‌المللی به طالبان به عنوان متحد آیندۀ شان در منطقه می‌بینند.

امریکا مصمم است که مذاکرات بین‌الافغانی پس از عید رمضان(حدود ده روز بعد) آغاز شود. اما حکومت افغانستان با واردکردن اتهام حملات خونین پسین به طالبان که به مرگ بیش از صدتن انجامیده است، تلاش دارد که باردیگر مذاکرات صلح به تأخیر افتد.

اما حکومت افغانستان دم از مقاومت و ایستادگی می‌زند و کوتاه نمی‌آید. کابل درحالی حاضر نیست که به میز مذاکرات صلح بنشیند که از نتایج آن آگاه است. طالبان به شرطی به میز مذاکره با حکومت افغانستان می‌نشیند که رهبری سیاسی کشور یکپارچه به این گروه واگذار شود. درغیر آن، گروه طالبان جنگ را بر صلح ترجیح می‌دهد. طالبان میدان جنگ را به سودشان می‌بینند. آنها با ایالات متحده امریکا کنار آمده‌اند و قرار نیست دیگر حمله‌یی برهمدیگر داشته باشند. طالبان باور دارند که به خوبی از پس جنگ با نیروهای افغانستان بر می‌آیند. نیروهای امنیتی افغانستان به شدت به حمایت هوایی قوای ناتو و امریکا وابسته هستند. اکثر حملات گستردۀ طالبان به وسیلۀ عملیات هوایی نیروهای امریکایی پس زده شدند. اگر حمایت هوایی نیروهای امریکایی نبود، طالبان به سادگی قادر به تسخیر ولایات کندز، فراه، غزنی و ارزگان می‌گردیدند.  

حکومت افغانستان با طرف‌های مختلف درگیر است. همزمان با تشدید نبردها، منازعۀ سیاسی در کابل نیز بالا گرفته است. طرف‌های درگیر انتخاباتی تاهنوز نتوانسته‌اند روی یک چارچوب مشترک سیاسی به توافق برسند.

فشار سیاسی از داخل و فشار نظامی طالبان، حکومت را با بحران کم پیشینه‌یی روبرو ساخته است.