انوش دستگیر

زمانيكه ١٥ سال داشتم بخاطر دارم كه يك روز پدرم من را به رستورانتي برد و برايم گفت: من به وطنم يعني زادگاهم بر ميگردم، آيا آماده هستي كه جايم را به عنوان پدر خانواده پر كني؟ و پس از آن اخرين جمله اش نيز يادم هست كه گفت: مسوليت تو فقط مسوليت خانواده نيست بلكه تو در قبال زادگاهت نيز مسوليت داري. من مجبورت نميكنم كه درس بخواني، هر چيز كه خودت ميخواهي شوي بشو، چه داكتر ، انجينير، نجار ويا حتي مستري (ميكانيك موتر) ولي بعد از تكميل آن به افغانستان باز گرد و به بازسازي وطنت كمك كن. سه روز بعد پدرم هالند را به مقصد افغانستان ترك كرد.

و حال پس از گذشت ١٢ سال من توانستم جوانترين مربي درجه آ اروپا با بلندترين امتياز شوم. من فرصت هاي زيادي داشتم و دارم كه در اروپا كار كنم، اما به خودم ميگويم، اگر خودم خانه خودم را آباد نكنم همسايه ام هرگز اين كار را نخواهد كرد.

امروز با ديدن اين همه مشكلات كه فدراسيون فوتبال را احاطه نموده است سخت ناراحتم و قلبم به درد ميايد. اين پست من اين بار براي مردم افغانستان نيست، بلكه متوجه جوانانيست كه همانند خودم خارج از افغانستان زندگي ميكنند.

بخاطر داشته باشيد كه فرصتي براي ما فراهم شد تا به اينجا بيايم و براي خودمان كسي شويم. ولي هيچوقت فراموش نكنيد كه از كجا آمده ايد. اگر نمي توانيد در بازسازي وطن سهم داشته باشيد حد اقل معدود چيز هاي را كه آن مردم رنج ديده براي خود ساخته اند را از بين نبريد.

اگر نميتوانيد وطن را بسازيد حد اقل دور بمانيد و آنها را آرام بگذاريد.

پدر كلانم هميشه ميگفت: حتي اگر هر چيز داشته باشيد ولي وطن نداشتيد در واقع هيچ چيز نداريد.