بشیر احمد انصاری

دو روز پيش محفلى به مناسبت نشر كتابى پيرامون زندگى مجيد كلكانى و قيوم رهبر در كابل برگزار شده بود و گروهى از روشنفكران مطرح در كشور در آن سخنرانى داشتند.
شنيدم كه در آن محفل دوسه تن از زنان نقابدار دو آتشه منسوب به يكى از گروه‌هاى مائويست به اخلال محفل پرداختند. طورى كه از سخنان آنان در رسانه‌هاى اجتماعى پيداست آنها بر مسلمان خواندن مجيد اعتراض داشته‌اند.
در اينجا دو سه نكته را قابل تذكر مى دانم:
١- تاريخ افغانستان و بويژه تاريخ سياسى آن نيازمند غربال، بازخوانى و بازنويسى مى باشد. سايه سنگين رسانه هاى جنگ سرد هنوز هم مانع ديدن روايت هاى واقعى تاريخ مى شوند.
٢- در اثناى دعوتى در سال ٢٠٠٩ سوال هايى داشتم از استاد شهيد كه يكى از آنها مربوط به اعتقاد دينى مجيد كلكانى بود. استاد پاسخ داد كه مجيد عيارى مسلمان بود، برعكس قيوم رهبر. در مجلس استاد شاداب و انجنير صاحب عبدالرحيم و فقيرى مرحوم و جمع ديگرى هم حضور داشتند.
٣- روايتى را كه از استاد ربانى شهيد شنيدم، همان روايتى است كه از زبان استاد عبدالله سمندر غوريانى، از استادان سابق شرعيات، و شايد از همدوره هاى مجيد كه حالا در بالتيمور امريكا زندگى مى كنند هم شنيده ام.
٤- مجيد خود را نامزد انتخابات دوره دوازدهم پارلمان افغانستان نموده بود و نخستين هدف او “طورى كه خودش گفته” پيروى از قرآن بوده است. پوستر هاى انتخاباتى او هنوز هم در ديوار برخى خانه هاى مردم كلكان نصب بوده كه جناب رحيل هنگام مرور از كلكان تصويرى از آن پوستر برداشته است.
نسل نو و نسل هاي آينده نيازمند روايتى صادق و بيطرف از شخصيت ها و حوادث جامعه شان مى باشند. آيا هنگام ثبت اين روايت خواهيم توانست تا خويشتن را از بندهاي ايديولوژيك رها سازيم؟