دیده بان حقوق بشر اعلام کرد که طالبان از زمان تصرف افغانستان در یک سال گذشته، تعهدات خود را برای احترام به حقوق بشر و حقوق زنان زیر پا گذاشته اند.

پس از تصرف کابل در 15 اگست 2021، مقامات طالبان محدودیت‌های شدیدی را بر حقوق زنان و دختران اعمال کردند، رسانه‌ها را سرکوب کردند، منتقدان و مخالفان را به ‌طور خودسرانه بازداشت، شکنجه و اعدام نمودند.

براساس گزارش دیده بان حقوق بشر، نقض حقوق بشر طالبان محکومیت های گسترده ای را به همراه داشته و تلاش های بین المللی را برای رسیدگی به وضعیت وخیم بشری در کشور به خطر انداخته است.

اقتصاد افغانستان سقوط کرده است. عمدتاً به این دلیل که دولت ها کمک های خارجی خویش را قطع کرده و معاملات اقتصادی بین المللی را محدود نموده است. بیش از 90 درصد افغان‌ها تقریباً یک سال که از امنیت غذایی رنج می‌برند و این باعث شده میلیون‌ها کودک از سوء تغذیه حاد رنج ببرند و مشکلات صحی جدی را درازمدت به بار می آورد.

فرشته عباسی، پژوهشگر افغانستان در دیده بان حقوق بشر گفت: مردم افغانستان در یک کابوس حقوق بشری زندگی می کنند، قربانی ظلم طالبان و بی تفاوتی بین المللی، آینده افغانستان تاریک خواهد ماند مگر اینکه دولت‌های خارجی فعالانه‌تر با مقامات طالبان وارد تفاهم  شوند و در عین حال آنها را به شدت در زمینه حقوق شان تحت فشار قرار دهند. طالبان از زمان به دست گرفتن قدرت، قوانینی را وضع کرده اند که به طور همه جانبه زنان و دختران را از اساسی ترین حقوق خود در بیان، جنبش های سیاسی و آموزش باز می دارد و بر دیگر حقوق اولیه آنها برای زندگی، معیشت، مراقبت های بهداشتی، غذا و آب تأثیر می گذارد. آنها زنان را از سفر یا رفتن به محل کار خود بدون همراهی مرد خانواده منع کرده اند. که تقریباً برای همه خانواده ها الزامی غیر ممکن است و آنها را از بسیاری مشاغل منع کرده اند. طالبان تقریباً همه دختران را از دسترسی به مکتب متوسطه محروم کرده اند.

براساس گفته های دیده بان حقوق بشر کارنامه وحشتناک حقوق بشر طالبان و عدم تمایل آنها به تعامل معنادار با نهادهای مالی بین المللی باعث انزوای بیشتری آنها شده است. دولت‌های خارجی باید محدودیت‌های بخش بانکی کشور را کاهش دهند تا فعالیت‌های اقتصادی مشروع و کمک‌های بشردوستانه را تسهیل کنند، اما طالبان همچنین باید موارد نقض حقوق را کاهش داده و مرتکبین تخلفات را مورد بازخواست قرار دهند.

عباسی گفت: طالبان باید فورا تصامیم وحشتناک و زن ستیزانه خود را مبنی بر ممنوعیت تحصیل دختران و زنان از تحصیل در مکاتب لغو کنند. بسیاری از دولت ها از جمله تمام اعضای شورای امنیت سازمان ملل متحد و تقریباً همه اعضای G7 و G20 تصمیم طالبان برای محدود کردن تحصیل دختران را محکوم یا انتقاد کرده اند. هیچ دولتی از موضع طالبان دفاع نکرده و یا در پی توجیه موضع طالبان نبوده است.

در طول سال گذشته دیده بان حقوق بشر انتشارات و گزارش های رسانه ای متعددی در مورد نقض حقوق بشر طالبان تهیه کرده است و اخیراً یک سند پرسش و پاسخ به روز شده را در مورد بحران انسانی و اقتصادی افغانستان و توصیه هایی برای کاهش آن منتشر کرده است. اینها شامل حمایت از ایالات متحده و طالبان برای مذاکره در مورد توافقی است که به افغان‌های عادی اجازه می‌دهد به طور مؤثرتری در فعالیت‌های تجاری مشروع شرکت کنند. به نظر نمی رسد که حمله هوایی ایالات متحده در 30 جولای که منجر به کشته شدن ایمن الظواهری رهبر القاعده شد، مذاکرات جاری میان ایالات متحده و طالبان را از مسیر عادی خود خارج کرده باشد. هر یک باید با فوریت برای دستیابی به یک راه حل برای رسیدگی به بحران اقتصادی کشور اقدام کنند.

براساس گفته های دیده بان حقوق بشر، گرسنگی شدید در سراسر افغانستان فراگیر است، حتی اگر مواد غذایی و مواد اولیه در بازارهای سراسر کشور موجود باشد. تقریباً 20 میلیون نفر نیمی از جمعیت تحت سیستم ارزیابی برنامه جهانی غذا (WFP) از سطوح “بحران” سطح 3 یا سطح “اضطراری” سطح 4 از ناامنی غذایی رنج می برند. بیش از یک میلیون کودک زیر 5 سال به ویژه در معرض خطر مرگ در صورت محرومیت از غذا و از سوءتغذیه حاد طولانی مدت رنج می برند.

 براساس گزارش WFP در ماه جون، ده ها هزار نفر در  ولایت غور، در سطح 5 “فاجعه بار” ناامنی حاد غذایی، که پیشروی قحطی است، سقوط کرده اند.

در مجموع، افغان‌ها از ماه اگست سال گذشته از نوعی ناامنی غذایی رنج می‌برند، اوقات صرف غذایی را حذف می‌کنند یا روزها کامل غذا می‌خورند و برای پرداخت هزینه غذا، از جمله فرستادن کودکان به محل کار، درگیر مکانیسم‌های مقابله‌ای شدید هستند. تأثیر بحران اقتصادی به ویژه بر زنان و دختران شدید است، زیرا زنان و دختران در دسترسی به کمک‌ها و مراقبت‌های بهداشتی با مشکلات فزاینده‌ای مواجه هستند.

دیده بان حقوق بشر گفت، اگر سازمان ملل و سایر نهاد های کمک رسان به طور قابل ملاحظه ای کمک های خود را در سال 2022 افزایش نمی دادند، وضعیت بشردوستانه حتی بدتر می شد. عباسی گفت: بعد از یک سال قدرت، رهبران طالبان باید فاجعه‌ای را که ایجاد کرده‌اند بشناسند و رویکرد های خویش را  تغییر دهند، قبل از اینکه افغان‌های بیشتری متضرر شوند و جان‌های بیشتری از دست برود.

منبع: HRW